Η πόλις…
Μια πόλη που σέβεται τον εαυτό της και την ιστορία της οφείλει να διατηρήσει, όταν ανανεώνει τα κτίριά της που γερνούν, ένα κομμάτι του χθες, σαν δείγμα της παλαιότερης αρχιτεκτονικής, όχι κατ’ ανάγκην «υψηλής». Αρχιτεκτονική που παραπέμπει σε έναν τρόπο ζωής και εν γένει σε έναν πολιτισμό που αφήσαμε πίσω μας. Αυτά τα όμορφα κομμάτια του χθες, που συνήθως είναι τα εμπορικά κέντρα των πόλεων, είναι εκείνα που διαφοροποιούν αρχιτεκτονικά τις πανομοιότυπες σχεδόν, κατά τα άλλα, σημερινές πόλεις. Αυτά, εξάλλου, αναζητούμε όταν σαν επισκέπτες, ταξιδεύουμε σε άλλες πόλεις μέσα και έξω από την Ελλάδα. Η πόλη μας, λοιπόν, δεν είναι απ’ αυτές.
Οι κατά καιρούς τοπικά άρχοντες και η αδιαφορία των πολιτών βάλθηκαν να μην κρατήσουν ούτε ένα τετράγωνο παλιάς πόλης στο κέντρο (και μη μου πείτε για τα «παλιά» που έχουν δρομολογηθεί για τα «Λαδάδικα» ή «του Ψυρρή» του Βόλου, κέντρα δηλαδή κυρίως νυχτερινής και ακριβοπληρωμένης διασκέδασης).
Τα τελευταία κομμάτια του παλιού εμπορικού κέντρου δίνονται αυτές τις μέρες στις μπουλντόζες της κατεδάφισης. Η παλιά αγορά της πόλης στην «Ερμού» και τα «Ψαράδικα στη στοά της Ιωλκού» δεν θα υπάρχουν σε λίγο. Για το πρώτο (Ερμού, πλατεία Πανεπιστημίου) έχουν γραφεί αρκετά. Για τη στοά της Ιωλκού, που θα δώσει τη θέση της σε ένα ακόμη μεγάλο κατάστημα-αλυσίδα, δυο λόγια: Πόσο θα κόστιζε σε αυτή την πόλη, αν η στοά και τα γύρω παλιά κτίρια «ομόρφαιναν» με μια συντήρηση - όχι παραμόρφωση - και φιλοξενούσαν «μικρομάγαζα»: Λουλουδάδικα, καφενεία, μικροεμπορικά, μικροπωλητές υπαίθριους και ό,τι άλλο, σε μια κλίμακα ανάλογη του ύφους που θα διαμορφωνόταν σ’ αυτό το χώρο; Γιατί δεν πρέπει οι πολίτες που δεν θέλουν να γυρνούν σ’ αυτή την απρόσωπη αγορά και καφετέριες και να βλέπουν BSB, Berska, Marks & Spenser, Mango και δεν θυμάμαι τι άλλο παρόμοιο, να μην έχουν μια στοά (που υπήρχε), με άλλο ύφος, να πιουν έναν καφέ και να πουν δύο κουβέντες σε ένα χώρο που να μην τους απωθεί; Τις εμπορικές στοές, στοιχείο αρχιτεκτονικό κυρίως της Ανατολής, τις έχει υιοθετήσει η Δύση με μεγάλη επιτυχία. Το κέρδος, εξάλλου, για να μιλήσουμε και για τέτοια μεγέθη, δεν είναι καθόλου μικρό από τις οικονομικές δραστηριότητες σ’ αυτό το χώρο. Γιατί λοιπόν να χαθεί η συγκεκριμένη στοά και το γύρω τετράγωνο; Λοιπόν «φάτε μάτια Ζάρα», όπως έγραψαν κάποιοι αμετανόητα ονειροπόλοι μπροστά από το χώρο της κατεδάφισης.
Και φάτε ομοιομορφία, κλωνοποίηση, μετάλλαξη στο ντύσιμο, στο φαγητό, στη διασκέδαση, στα όνειρα.
Αλί από μας, τους «δυσανεκτικούς» σε όλα αυτά, που θα ψάχνουμε μάταια μια ανθρώπινη και όχι πολυάνθρωπη γωνιά στην πόλη.
Υ.Γ. Ας μην ησυχάζουν οι άρχοντες, ούτε οι φιλήσυχοι πολίτες. Αν δεν τις βρούμε αυτές τις γωνιές, θα τις φτιάξουμε. Και το χειρότερο γι’ αυτούς: Θα τις αναζητούμε, θα τις διεκδικούμε. Δεν ξοφλήσαμε, δεν κατεδαφιστήκαμε. Τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν».
Απ’ τους «δυσανεκτικούς» της πόλης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου