«Άγνωστοι» απασφάλισαν και έριξαν χειροβομβίδα ενάντια
στο Στέκι Μεταναστών στην Αθήνα...
… και ορισμένοι από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μας εκεί, αν δεν τους προστάτευε το διπλό τζάμι του παραθύρου, θα ήταν τώρα νεκροί. Δέκα – δεκαπέντε σύντροφοι και συντρόφισσες, αδελφοί και αδελφές, φίλοι και φίλες θα έπαυαν να υπάρχουν ανάμεσά μας.
Όταν απασφαλίζεις μια χειροβομβίδα και τη ρίχνεις μέσα σε ένα χώρο γεμάτο κόσμο, αυτό που επιδιώκεις είναι ο θάνατος. Όταν γνωρίζεις ότι το φονικό όπλο που κρατάς στα χέρια σου σκάει σε 80 κομμάτια, που εκτινάσσονται σε απόσταση δέκα μέτρων, αυτό που επιδιώκεις είναι να κομματιάσεις ανθρώπινα κορμιά. Όταν η απασφαλισμένη χειροβομβίδα σου εκρήγνυται σ’ έναν πεζόδρομο στο κέντρο της Αθήνας, δεν σε ενδιαφέρει αν τη στιγμή της έκρηξης κάποιος άτυχος θα αποφάσιζε να περάσει το κατώφλι του απέναντι καφενείου ή της διπλανής πολυκατοικίας. Δεν σε ενδιαφέρει αν οι θρυμματισμένες από το ωστικό κύμα τζαμαρίες θα κομματιάσουν τα σώματα όσων είχαν την ατυχή έμπνευση να πίνουν το ποτό τους απέναντι από το σημείο της επίθεσης. Γιατί αυτό που επιζητάς είναι ο θάνατος. Και όσοι δεν το έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ή δεν το έχουν αξιολογήσει ως μια τεράστια απειλή και για το μέλλον, είναι καιρός να το κάνουν.
Δεν είμαστε ούτε τρομοκρατημένοι, ούτε τρομολάγνοι. Αν όμως μέσα από τη συσπείρωση και την κραυγή μας δεν σταματήσουμε τους δολοφόνους, θα το επιχειρήσουν ξανά και ξανά, μέχρι να πετύχουν το στόχο τους.
Με τη δολοφονική επίθεση που έγινε την Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009, στις 10 το βράδυ, στο Στέκι Μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, την ώρα που γινόταν ανοιχτή εκδήλωση του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης με θέμα τους εξοπλισμούς, επιχειρείται να αναβαθμιστεί σε ακραίο βαθμό ο τρόμος: ο τρόμος που σταθερά επιδιώκουν να μας ενσταλάξουν και να αναγκάσουν μια ολόκληρη κοινωνία να αποδεχτεί ως ακραία συνέπεια της κοινωνικής πόλωσης, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μέρος της ίδιας προσπάθειας να ριζώσει μέσα μας ο τρόμος είναι το βιτριόλι στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, οι απειλές «αγανακτισμένων» πολιτών που στρέφονται ενάντια σε πολίτες που διεκδικούν ή υπερασπίζονται το περιβάλλον, το δικαίωμα στον κάθε οπλοφορούντα μπάτσο να αφαιρεί ζωές, το ψέκασμα με καρκινογόνα τοξικά χημικά δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών, η άρνηση στοιχειωδών δικαιωμάτων στους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, οι δολοφονίες στα σύνορα του Έβρου και οι πνιγμοί στο Αιγαίο, οι νεκροί στο Τμήμα Aλλοδαπών στην Π. Ράλλη, το σύρσιμο μαθητών στα δικαστήρια με τον τρομονόμο στη Λάρισα, η αλαζονική άρνηση των κυβερνώντων να ακούσουν, έστω, άνεργους, απολυμένους και αγρότες σε απόγνωση, η ενοχοποίηση νεκρών ναυτεργατών …για το θάνατό τους, η περιφρούρηση πλαστικών δέντρων και η κατακρεούργηση των αληθινών…
Δεν έχει τελειωμό η απαρίθμηση. Και σκοπίμως δεν τα ιεραρχήσαμε στη βάση της βαρύτητας και της σοβαρότητάς τους. Γιατί αποτελούν τις πολλαπλές όψεις μιας εκφασισμένης πια πολιτικής που οι πολυποίκιλοι εκφραστές της ωθούν ανεξέλεγκτα προς ακόμα αυταρχικότερες ενέργειες και λύσεις.
Θεωρούμε ότι αυτή η επίθεση δεν στρέφεται μόνο εναντίον του Στεκιού Μεταναστών και των συντρόφων μας του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα στην Αθήνα. Είναι επίθεση εναντίον όλων μας, του κινήματος, της Αριστεράς, του αντιεξουσιαστικού χώρου, κάθε ανθρώπου που αγωνίζεται για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Κυρίως όμως είναι επίθεση κατά του κινήματος που βγήκε από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Αυτό το κίνημα προσπαθούν οι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί να εκφοβίσουν με ΜΑΤ και χημικά, με συκοφαντίες από τα ΜΜΕ, με διώξεις, ακόμα και με χειροβομβίδες.
Θεωρούμε ότι η χειροβομβίδα έπεσε και στο δικό μας παράθυρο. Δεν κάνουμε όμως ούτε ένα βήμα πίσω από όλα όσα έχουμε δημιουργήσει, απ’ όλα όσα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Και στο Βόλο μερικά απ’ αυτά είναι: το Στέκι Μεταναστών, ένας πολύχρωμος πολιτικο-κοινωνικός χώρος συνύπαρξης διαφορετικών ανθρώπων και συλλογικοτήτων, ένας χώρος ελευθερίας, συνάντησης και δημιουργίας πολλών και διαφορετικών αντιστάσεων και ευαισθησιών. Το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, που συμμετέχει πρωταγωνιστικά σε μια από τις σημαντικότερες πολυπολιτισμικές πολιτικές συναντήσεις της πόλης, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, εργάζεται συνέχεια για την ανάδειξη του μεταναστευτικού και προσφυγικού προβλήματος, αλλά εκφράζει και την έμπρακτη αλληλεγγύη και νομική υποστήριξή του στον ολοένα αυξανόμενο αριθμό μεταναστών και προσφύγων στην περιοχή μας, οργανώνει μαθήματα ελληνικών, υπολογιστών και αγγλικών. Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, μια πολιτική συλλογικότητα που πολλές φορές έχει στοχοποιηθεί εξαιτίας των αντιεθνικιστικών πολιτικών που εκφράζει, την εναντίωσή της στην τρομοϋστερία το καλοκαίρι του 2002, αλλά και την αλληλεγγύη της σε πολιτικούς κρατούμενους και διωκόμενους αγωνιστές.
Εμείς θεωρούμε ότι η χειροβομβίδα δεν είχε στόχο μόνο τους ανθρώπους του Στεκιού Μεταναστών στην Αθήνα, αλλά κάθε Στέκι Μεταναστών, κάθε αγωνιστικό κίνημα, που αναπτύσσεται σε όλη τη χώρα , σε όσους και όσες εξεγέρθηκαν το Δεκέμβρη, σε όσες και όσους αρνούνται έμπρακτα τη δικτατορία των αγορών και τη «δημοκρατία» του ροπάλου. Η απάντησή μας είναι μόνο μία: Αυτοί με την καταστολή και τις χειροβομβίδες, εμείς με τους αγώνες και την εξέγερση!
Βόλος, 5 Μαρτίου 2009
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου