ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΒΟΛΟΥ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στο εκβιαστικό δίλημμα,

μόλυνση του περιβάλλοντος, ξεπούλημα ελεύθερων χώρων ή ανεργία

απαντάμε και διεκδικούμε, δικαίωμα στη δουλειά, δικαίωμα στη ζωή

«Το αυτονόητο από οικονομικής και επιχειρηματικής απόψεως πρέπει να είναι και πολιτικό αυτονόητο».

-Eφημερίδα «Θεσσαλία» 22/2/2009-

Σε μία περίοδο, όπου οι εργαζόμενοι, η νεολαία και όλος ο λαός βιώνουν, με οδυνηρό τρόπο, τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος που το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και η Ε.Ε. φορτώνουν στις πλάτες τους, στην πόλη μας γίνεται μεγάλη φασαρία για τις «αναπτυξιακές» πολιτικές, που θα δώσουν δουλειά σε κόσμο και θα «αναβαθμίσουν» την περιοχή μας, το Βόλο και την Μαγνησία.

Όσοι αντιδρούν σε αυτές τις πολιτικές καταγγέλλονται δημόσια με όλους τους τρόπους και τα μέσα που οι οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες του τόπου έχουν στα χέρια τους. Κατηγορούν την Παρέμβαση Πολιτών αλλά και άλλους σαν «βολεμένους», «οργανωμένες μειοψηφίες», «φασιστικής αντίληψης» και άλλα πολλά, όπως ότι εμποδίζουν την ανάπτυξη και δεν θέλουν να βρει δουλειά ο κόσμος και να προωθηθούν επιχειρηματικά σχέδια στην περιοχή. Στα τοπικά κανάλια και στον τοπικό τύπο με συγχρονισμένο τρόπο επιτίθενται, με χυδαίους, ειρωνικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε όποιον τολμάει να υψώνει την φωνή του και το ανάστημά του στο γενικευμένο ξεπούλημα και στην εκμετάλλευση κάθε δημόσιου και δημοτικού χώρου.

Αυτό που γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν «αναπτυξιακή πολιτική» συμπυκνώνεται, ουσιαστικά, σε δύο πράγματα, παρκινγκ με τη μέθοδο ΣΔΙΤ (σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα) και ξενοδοχειακές μονάδες στο Βόλο ή την Μαγνησία. Για τους «εγκέφαλους» και αυτούς που υλοποιούν αυτές τις πολιτικές δεν έχουν σημασία οι χιλιάδες άνεργοι της περιοχής μας, δεν έχει σημασία ότι οι αγρότες με τον πρόσφατο ξεσηκωμό τους έδειξαν ότι βρίσκονται μπροστά στον αφανισμό, δεν έχει σημασία ότι η φτώχεια και η ανέχεια «σέρνονται» στις γειτονιές του Βόλου, της Νέας Ιωνίας, στις κωμοπόλεις και τα χωριά της Μαγνησίας, δεν έχουν σημασία τα κλεμμένα όνειρα και η κλεμμένη ζωή που βιώνει η νεολαία, δεν έχουν σημασία η αερορύπανση, η έλλειψη πνευμόνων πράσινου, η έλλειψη χώρων κοινωνικής και πολιτιστικής επικοινωνίας. Αυτά που έχουν σημασία για αυτούς είναι τα επιχειρηματικά συμφέροντα και οι σημερινές επιδιώξεις τους.

Το κεφάλαιο, μέσα στην κρίση του, ψάχνει να βρει κερδοφόρες «επενδύσεις» και ιδιαίτερα οι μεγαλοκατασκευαστές-μεγαλοεργολάβοι και αυτοί που συνδέονται με επενδύσεις σε ακίνητα και την τουριστική βιομηχανία, όλοι μαζί και ο καθένας χώρια θεωρούν ότι πρέπει να «εκστρατεύσουν» για να «καταλάβουν» κάθε δημόσιο και δημοτικό χώρο για τις «επενδύσεις» τους. Και αυτό δεν γίνεται μόνο στο Βόλο και την Μαγνησία αλλά αποτελεί ενιαία πολιτική για όλη την χώρα.

Αποτελούν αυτές οι επενδύσεις «ανάπτυξη» ;

Είναι ανάγκη να πούμε ότι δεν πρόκειται περί επενδύσεων, όπου κάποιοι θα δαπανήσουν κεφάλαια για να υλοποιήσουν αυτά , έστω, τα επιχειρηματικά σχέδιά τους. Μηδαμινά θα είναι τα κεφάλαια που θα επενδυθούν σε σχέση με την αξία της δημόσιας και δημοτικής γης, τη χρήση της οποίας θα καρπωθούν. Οι επιδοτήσεις από εθνικά και κοινοτικά κονδύλια μαζί με τις υπερτιμολογήσεις, θα μηδενίσουν το κόστος και θα αποφέρουν τεράστια κέρδη μόνο από την κατασκευή έτσι ώστε να τους είναι αδιάφορο ακόμα και αν δεν λειτουργήσουν ποτέ. Στην ουσία πρόκειται για αντιπαραγωγικές επενδύσεις, με εργαζόμενους να δουλεύουν κάτω από τις πιο άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης και με καταστροφή κάθε ελεύθερου χώρου, φυσικού πλούτου και τοπικού χαρακτηριστικού που ακόμα παραμένουν «αναξιοποίητοι». Ότι η σύγχρονη καπιταλιστική βιομηχανία του τουρισμού είναι μία «ανάπτυξη» για τα συμφέροντα μίας ελάχιστης μειοψηφίας, το αποδεικνύουν, κραυγαλέα, τα παραδείγματα ολόκληρων χωρών που παρουσιάζονται σαν «τουριστικοί παράδεισοι» αλλά οι λαοί σε αυτές τις χώρες ζουν στα όρια της εξαθλίωσης ως αποτέλεσμα ακριβώς αυτής της «ανάπτυξης» που τους στερεί από κάθε άλλη παραγωγική δραστηριότητα, διότι δεν είναι κερδοφόρα για το κεφάλαιο.

Γιατί αλήθεια όλοι αυτοί οι «επενδυτές» που συνωθούνται για να μας «σώσουν» από την ανεργία και την υπανάπτυξη δεν «ανοίγουν» τα κλειστά εργοστάσια των ΒΙ.ΠΕ, δεν εκπονούν «επιχειρηματικά σχέδια» για την πραγματική παραγωγή ; ή μήπως δεν «συμφέρει» γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν μετατραπεί, πλήρως, σε σύγχρονους δούλους για να «είναι κερδοφόρα» η επένδυση ;

Όπως λοιπόν το κεφάλαιο έκλεισε και κλείνει εργοστάσια, εγκαταλείπει μηχανήματα, αφήνει κτίρια άδεια κουφάρια και στέλνει χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία το ίδιο θα κάνει και σε αυτό τον τομέα, όταν η κερδοφορία του δεν θα είναι αυτή που επιθυμεί αφήνοντας σε μας «κληρονομιά» σκαμμένες και κατεστραμμένες πρώην πλατείες, χιλιάδες τόνους τσιμέντο και πολύ…γρασίδι, από τα γήπεδα γκολφ!

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του συστήματος και οι τοπικοί «άρχοντες» έχουν αναλάβει την προώθηση των συμφερόντων αυτών των επιχειρηματιών και τους δίνουν κάθε δυνατή βοήθεια, γιατί αυτό είναι το «πολιτικό αυτονόητο». Πολλοί μάλιστα έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν μετατραπεί σε εκπροσώπους των επιχειρηματικών συμφερόντων και να αναλαμβάνουν να «πείσουν» την κοινωνία για τις «αγαθές προθέσεις» τους, χωρίς οι ίδιοι να εμφανίζονται και να δεσμεύονται σε τίποτα. Αναλαμβάνουν μάλιστα να «καθαρίσουν» και με τις αντιδράσεις πολιτών, κινήσεων, συλλόγων κατατάσσοντάς τους στους «εχθρούς της ανάπτυξης», και στους «βολεμένους» που δεν τους νοιάζει αν ο «κόσμος βρει δουλειά». Τολμάνε και ξεστομίζουν ότι τάχα νοιάζονται για τους εργαζόμενους αυτοί που έχουν εκατοντάδες δημοτικούς υπαλλήλους απλήρωτους, αυτοί που έχουν υιοθετήσει κάθε ελαστική μορφή εργασίας που έχει ανακαλύψει το σύστημα και κρατούν σε ομηρία τόσο κόσμο.

Οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, η νεολαία αντιστέκονται και θα αντισταθούν στον αφανισμό και στο ξεπούλημα κάθε ελεύθερου χώρου, θα υπερασπίσουν το δικαίωμά τους στον καθαρό αέρα, στο καθαρό νερό, σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον. Δεν θα εκποιήσουν αυτά τα δικαιώματα αντί «πινακίου φακής», γιατί είναι ο ίδιος κόσμος που διεκδικεί πλήρη και σταθερή δουλειά, ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία, είναι ο ίδιος κόσμος που διεκδικεί πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, είναι ο ίδιος κόσμος που διεκδικεί δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση για όλους, που παλεύει ενάντια στον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την κρατική καταστολή. Αυτός ο κόσμος δεν χωρίζεται, ούτε μπορεί κανείς να τον χωρίσει, σε βολεμένους και αβόλευτους, σε ευαίσθητους και αναίσθητους, σε σκεπτόμενους και μη, γιατί τον ενώνουν-μας ενώνουν- κοινές αγωνίες, κοινά όνειρα και ελπίδες, κοινά προβλήματα, κοινοί αγώνες για το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στη ΖΩΗ.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------